An affirmation from someone I haven’t met yet

My friend handed me a paper bag. She said it came from a “fan,” actually one of her siblings that I have not met yet. I felt my cheeks blush upon hearing it. My friend explained that she told her sibling my antics, and this sibling happens to be an aspiring writer too. This “fan” admired how I keep going on with all the crests and troughs of my life.

 

I put the paper bag on my table and set it aside for some weeks. Only now have I decided to explore the contents. The simple present contained a notepad and a pen. Written at the back were the date before the gift was handed to me and these five magical words: “May your muse never waver.” Most likely, the “fan” thought of the ways I can use these items in my writing process, like in jotting down random ideas and drafts of poems and essays.

 

Now I am inspired. Thank you so much, my “fan.” God bless you! 🙂

Punong Nagliliyab

Nakamamangha ang punong

nag-aalay ng kaniyang

mga estrelyang bulaklak

at lilim na mapagkupkop.

 

Ang lagablab ng mga talulot sa tag-araw

ay tila isang panata

na ang pag-aalay ay magpakailanman

at hindi magmamaliw.

 

Ngunit ang mga bulaklak

gaano man ito karikit

at kasidhi sa pagpapamalas ng halina

ay kumukupas at hindi nagtatagal sa paglaon.

 

Sa katunayan, ang mas mahalaga

ay kung ano ang nasa loob

ng punong nag-aalay

ng marilag na mga korona—

 

Ang mga ugat na umaangkla sa lupa

Ang trosong dinadaluyan ng batis ng sustansiya

Ang mga dahong lumilikha ng pagkain

Ang mga supling sa loob ng bawat buto

 

Ang dumadaloy na buhay sa bawat bahagi

lumalago, naghahandog ng biyaya,

at hindi nagdaramot

sa bawat nilalang na kayang arugain.

 

Gaano man katindi ang alab ng mga pumpon sa simula

kung pulos anay naman pala ang kalooban

ay hanggang sa una lamang kaaya-aya sa paningin

malalantad ang kahinaan at magigiba rin sa huli.

 

Kuha habang nakaupo sa isang stone bench sa Sunken Garden

Enero 27, 2013

Pagbunot sa Malalim na Ugat

Karaniwang nagsisimula sa isang maliit na buto ang isang halaman. Sa tamang pag-aalaga at kalagayan, nagkakaugat, bumabaon nang malalim, at umaangkla ito sa kaibuturan ng lupa. Ngunit kapag may bumunot sa halaman, hindi lamang ang halaman ang namamatay o nasisira; pati ang lupang pinag-ugatan ay nawawasak ang patag na anyo.

 

Ganoon din ang paglalim ng pagpapahalaga sa isang tao. Labis ang sakit na idinudulot kapag bigla na lamang bubunutin ang isang samahang lumalim na ang pagkakaugat sa puso’t isipan. At wala man lamang balak na patagin ng bumunot ang iniwan niyang mga gunita. #senti

Mula sa Chuva at Chapéu-de-chuva

Trivia:

A palavra “rain” em português é “chuva.”

(The word “rain” in Portuguese is “chuva.”)

 

Ang beki lang ng Portuguese ano? Ngunit ganoon talaga ang kahulugan niyon. Akala mo walang saysay ang isang salitang gaya ng “chuva” at ginagamit pa sa kung anu-anong konteksto pero may kahulugan pala ito sa ibang wika.

 

Aral na mapupulot: Mag-ingat sa paggamit ng salita. Sikapin palaging maging puno ng pag-ibig, tulay ng kaalaman, at nagbibigay-sigla at pag-asa ang mga salita sa pakikipagtalastasan sa iba. Maaaring minsan ay nakasasakit na pala nang hindi namamalayan o may ibang dating ang mga tinuran sa ibang mga tainga, kaya dapat ay pakaisipin muna ang sasabihin bago mamutawi ito sa bibig.

 

Aminado ako na nakapagsasalita ako ng masasakit sa iba, lalo na kapag galit ako (Wala akong sinisino kapag may nagawang mali sa akin o kaya ay ginagago ako!), ngunit hindi ibig sabihin niyon ay tama lang na magpadalus-dalos sa pananalita. Batid ko na makapangyarihan ang bawat salita, ang kapangyarihang tao lamang ang nakagagawa sa lahat ng nilikha. Kaya nga minsan, nasasabing “matalim ang dila” sapagkat may mga pagkakataong nagiging espada ito at nakadadaplis ng puso at kalooban. Ngunit kapag ginamit sa tama, nagiging tagapagtaguyod ito ng pagkakaunawaan at kapayapaan.

 

Sa ibang banda, dala-dala na rin ng “chapéu-de-chuva” (payong) ngayong mga panahong ito. Tag-ulan na eh. Ingat!

I Will See You Again, Dad. :D

“…But I won’t cry ’cause I know I’ll never be lonely, for you are the stars to me. You are the light I follow. I’ll see you again, oh… This is not where it ends. I will carry you with me, oh. Till I see you again…Sometimes I feel my heart is breaking but I stay strong and I hold on cause I know…I’ll see you again.”

 

This song made me burst into tears, but in a good way. 🙂

 

To all fathers out there, whether still together with their families or already with the Creator (just like mine), whatever you are doing now, may this day serve its purpose to uphold your greatness and importance in everyone’s lives.

 

Happy Fathers’ Day!